ბარძაყის დისპლაზია ბავშვებში
რა სახის ანომალიაა ეს და რამდენად საშიშია - ვესაუბრებით ორთოპედ ექიმს

რა არის ბარძაყის დისპლაზია

ბარძაყის დისპლაზია არის ძვლების, მყესების და ლიგატების თანდაყოლილი უმწიფრობა ბარძაყის თავისა და აცეტაბულუმის შეერთებაზე, რომლებიც ქმნიან სახსარს. მარტივი სიტყვებით - სახსრის არასრული განვითარება.

დაავადების რისკ ჯგუფში ძირითადად შედიან დიდი წონითა და ბრეკეტით დაბადებული ბავშვები.

დიაგნოზის შეშინება არ არის საჭირო, „ბავშვი არ დადის“ ან „მთელი ცხოვრება კოჭლდება“ - ეს შესაძლებელია მხოლოდ თეძოს დისპლაზიის უკიდურესი ფორმით. უმეტეს შემთხვევაში, ბარძაყის დისპლაზიის მქონე ბავშვები ნორმალურად დადიან, მაგრამ ბარძაყის თავისა და ბარძაყის სახსრის ღრუს „დამაგრების“ დარღვევით, დატვირთვა ნაწილდება არათანაბრად, როდესაც ბავშვი იზრდება და მისი აქტივობა იზრდება და შეიძლება გამოიწვიოს გართულებები.

მნიშვნელოვანია დაავადების დროულად იდენტიფიცირება ბავშვობაში, რათა თავიდან აიცილოთ ბარძაყის სახსრის ნაადრევი დარღვევა მოზარდობისა და ზრდასრულ ასაკში.

ბარძაყის დისპლაზიის მიზეზები ბავშვებში

არსებობს რამდენიმე ფაქტორი, რამაც შეიძლება გავლენა მოახდინოს თეძოს დისპლაზიის გამოჩენაზე ბავშვებში:

  • მემკვიდრეობითობა. ეს პათოლოგია უფრო ხშირად აღენიშნებათ ბავშვებს, რომელთა მამას და დედას აღენიშნებოდათ ბარძაყის სახსრის თანდაყოლილი განვითარების დარღვევები;
  • მძიმე ტოქსიკოზი;
  • ორსულობის დროს ნებისმიერი მედიკამენტის მიღება;
  • დიდი ხილი;
  • გლუტალური პრეზენტაცია;
  • წყლის ნაკლებობა;
  • გინეკოლოგიური პრობლემები.

თეძოს დისპლაზიის სიმპტომები ბავშვებში

  • ბარძაყის სახსრის არასტაბილურობა;
  • გადაადგილება და ბარძაყის თავის თავდაპირველ პოზიციაზე დაბრუნება;
  • დაზარალებული ბარძაყის სახსრის შეზღუდული გატაცება;
  • ასიმეტრიული ნაკეცები ბარძაყის უკანა მხარეს;
  • დაზარალებული ფეხის აშკარა დამოკლება.

პირველივე ნიშანი, რომელიც შეიძლება შეინიშნოს ახალშობილში, არის ბარძაყის არასტაბილურობა, მაგრამ ყველა შემთხვევის 80%-ში ეს თავისთავად გადის.

ბარძაყის დისპლაზიის მკურნალობა ბავშვებში

დისპლაზიის მკურნალობა მოიცავს ფიქსირებულ პოზიციას რბილი ორთოპედიული ხელსაწყოების დახმარებით, რომლებიც ავრცელებენ ფეხებს (ფრეიკის ბალიში, პავლიკის აჟიოტაჟი, ბეკერის ტრუსი, ვილენსკის ან ვოლკოვის ელასტიური შლიკები) და თერაპიულ ვარჯიშებს.

დიაგნოსტიკა

- თუ თქვენს შვილს ეჭვმიტანილია ბარძაყის დისპლაზიაზე, აუცილებელია გაიაროთ ბარძაყის სახსრების ულტრაბგერითი ან/და რენტგენოლოგიური გამოკვლევა, - ამბობს მიხაილ მაშკინი.

ყველაზე რთული დიაგნოსტიკა არის 1 ხარისხის მენჯ-ბარძაყის დისპლაზია (პრელუქსაცია). ამ შემთხვევაში შეიძლება გამოვლინდეს მხოლოდ კანის ნაკეცების ასიმეტრია და დაწკაპუნების დადებითი სიმპტომი (ისმის დამახასიათებელი დაწკაპუნება, რაც მიუთითებს დისლოკაციის შემცირებაზე, როდესაც ფეხები მოხრილია მუხლზე და თეძოს სახსრებში გვერდებზე).

მე-2 ხარისხის ბარძაყის დისპლაზია (სუბლუქსაცია) ახალშობილებში დიაგნოზირებულია კანის ასიმეტრიული ნაოჭების, დადებითი დაწკაპუნების სიმპტომის და შეზღუდული თეძოს გატაცების სიმპტომის გამოვლენით.

მე-3 ხარისხის ბარძაყის დისპლაზიის დროს (დისლოკაცია) დაავადება გამოხატულია, რომ ბავშვის მშობლებს შეუძლიათ შეამჩნიონ დარღვევები. დიაგნოზის სრულად დასადასტურებლად საჭიროა კვლევები.

თუ ბავშვს აქვს ბარძაყის დისპლაზიის ნიშნები, ულტრაბგერითი გამოკვლევა 100%-ში ინიშნება. რენტგენი ყველაზე ინფორმაციული დიაგნოსტიკური მეთოდია, დაწყებული სიცოცხლის მეშვიდე თვიდან.

თერაპევტები

ბავშვებში ბარძაყის დისპლაზიის თანამედროვე კონსერვატიული მკურნალობა ემყარება შემდეგ ძირითად პრინციპებს: კიდურის შესამცირებლად იდეალური პოზიციის მიცემა (მოხრა და გატაცება), რაც შეიძლება ადრეული დაწყება, აქტიური მოძრაობების შენარჩუნება, ხანგრძლივი უწყვეტი თერაპია, დამატებითი მეთოდების გამოყენება. ექსპოზიციის (თერაპიული ვარჯიშები, მასაჟი, ფიზიოთერაპია).

კონსერვატიული მკურნალობა მოიცავს ხანგრძლივ თერაპიას ულტრაბგერითი და რენტგენოლოგიური გამოკვლევის კონტროლით.

ბარძაყის დისპლაზიის მკურნალობის ყველაზე გავრცელებული მეთოდია 3 თვემდე ფართო გადახვევა, ფრეიკის ბალიში ან პავლიკის აჟიოტაჟი წლის პირველი ნახევრის ბოლომდე და მომავალში – ნარჩენი დეფექტების შემდგომი მოვლისთვის სხვადასხვა აბდუქციური შტრიხები.

თეძოს დისპლაზიის მქონე ბავშვებისთვის ფიზიოთერაპიული ვარჯიშები (სავარჯიშო თერაპია) მითითებულია სიცოცხლის პირველივე დღეებიდან. ის უზრუნველყოფს ბავშვის სრულ ფიზიკურ და გონებრივ განვითარებას.

ასევე, პათოლოგიით ბავშვის სიცოცხლის პირველივე დღეებიდან ინიშნება მასაჟი – ხელს უწყობს კუნთების მეორადი დისტროფიის პრევენციას, აუმჯობესებს სისხლის მიმოქცევას დაზარალებულ კიდურში და ამით ხელს უწყობს პათოლოგიის სწრაფ აღმოფხვრას.

ოპერაციები მითითებულია მხოლოდ სახსრის უხეში აგებულებით, როდესაც კონსერვატიული მკურნალობა არაეფექტური იქნება. ქირურგიული მეთოდები ასევე გამოიყენება, როდესაც დისლოკაციის შემცირება ოპერაციის გარეშე შეუძლებელია.

თეძოს დისპლაზიის პროფილაქტიკა ბავშვებში სახლში

  • ორსულობის დროს ბიოქიმიური და ულტრაბგერითი სკრინინგების ჩატარება დროულად;
  • ბავშვს მჭიდროდ ნუ ახვევთ, ფეხებს არ ასწორებთ კოცნისას;
  • თუ არის მიღება ფეხით, არ გამოიყენოთ მხტუნავები;
  • ბავშვმა უნდა ატაროს ფეხსაცმელი მყარი ზურგით;
  • ვიტამინი D3-ის მიღება (დასაწყისად გაიარეთ კონსულტაცია პედიატრთან);
  • ბავშვის პროფილაქტიკური გამოკვლევები ორთოპედის მიერ 1, 3, 6 თვისა და 1 წლის შემდეგ, როცა ის სიარული ისწავლის.

პოპულარული კითხვები და პასუხები

პასუხობს მიხაილ მაშკინი, დოქტორი, სერთიფიცირებული ოსტეოპატი, ქიროპრაქტორი, ორთოპედი.

შესაძლებელია თუ არა ორსულობის დროს დისპლაზიის დიაგნოსტიკა?

ორსულობის დროს, ულტრაბგერითი შემდგომ ეტაპებზე, შესაძლებელია ეჭვი შევიტანოთ ბარძაყის სახსრების არასრულფასოვნების მძიმე ფორმებზე.

რა უნდა გაკეთდეს პირველ რიგში მას შემდეგ, რაც ბავშვს დისპლაზიის დიაგნოზი დაუსვეს?

უპირველეს ყოვლისა, მშობიარობის შემდეგ აუცილებელია პედიატრის, საჭიროების შემთხვევაში ორთოპედის რეგულარული მეთვალყურეობა. დედებმა ყურადღება უნდა მიაქციონ კანის ნაკეცების ასიმეტრიას და ბავშვის ფეხების სიგრძეს, რაც ზღუდავს ბარძაყის გატაცებას. გარდა ამისა, ტარდება ულტრაბგერითი და რენტგენოლოგიური გამოკვლევა. დისპლაზიის დიაგნოსტიკისას აუცილებელია კომპლექსური სარეაბილიტაციო მკურნალობის პროგრამის შედგენა ორთოპედის, პედიატრისა და ოსტეოპათის მონაწილეობით.

აუცილებელია თუ არა უშეცდომოდ D ვიტამინის მიღება?

ნებისმიერი წამლის დანიშვნა უნდა მოხდეს ექიმის მიერ ჩვენებების მიხედვით.

რა ფეხსაცმელი უნდა ატაროს ბარძაყის დისპლაზიის მქონე ბავშვმა?

ბარძაყის დისპლაზიის დროს ჩვეულებრივ რეკომენდირებულია ფეხსაცმელი სქელი, ელასტიური, კარგად ბალიშიანი ძირით, აღჭურვილი თაღოვანი საყრდენებით, რომლებიც მხარს უჭერენ ფეხის ბუნებრივ თაღებს. საჭიროების შემთხვევაში ძირის სისქის შეცვლით სწორდება ფეხების სიგრძის სხვაობა.

დატოვე პასუხი