იმპეტიგოს პრევენცია და სამედიცინო მკურნალობა

იმპეტიგოს პრევენცია და სამედიცინო მკურნალობა

პრევენციის

La იმპეტიგოს პრევენცია მეშვეობით:

  • კანის კარგი ყოველდღიური ჰიგიენა;
  • დაზარალებული ბავშვების საბავშვო ბაღიდან ან სკოლიდან გამოსახლება ინფექციის თავიდან ასაცილებლად.

სამედიცინო მკურნალობა

იმპეტიგოს მკურნალობა მოითხოვს ექიმთან წადი რადგან არასათანადო მკურნალობის შემთხვევაში შეიძლება წარმოიშვას გართულებები, როგორიცაა დაზიანებების გახანგრძლივება, აბსცესი, სეფსისი და ა.შ.2

ნებისმიერ შემთხვევაში, აკონტროლეთ თქვენი ტეტანუსის სტატუსი და უთხარი მის ექიმს. იმპეტიგოს შემთხვევაში აუცილებელია რევაქცინაცია, თუ ბოლო ინექცია იყო ათ წელზე მეტი ხნის.

მნიშვნელოვანია ჰიგიენის წესები:

  • გახეხეთ ბუშტები სტერილიზებული ნემსით, გაიარეთ იგი მაგალითად ცეცხლში;
  • ხელი შეუწყოს ნაწიბურების დაცემას დაზიანებების ყოველდღიური საპნით;
  • შეეცადეთ თავიდან აიცილოთ ბავშვები დაზიანებების დაკაწრებისგან;
  • დაიბანეთ ხელები დღეში რამდენჯერმე და მოჭრილი ბავშვების ფრჩხილები.

 

ექიმის მიერ დანიშნული მკურნალობა ეფუძნება ანტიბიოტიკებს:

  • ადგილობრივი ანტიბიოტიკები

ისინი გამოიყენება დაზიანებებზე 2-დან 3-ჯერ დღეში სრულ შეხორცებამდე, რასაც ჩვეულებრივ ერთი კვირა სჭირდება. ადგილობრივი ანტიბიოტიკები ყველაზე ხშირად ეფუძნება ფუზიდის მჟავას (Fucidin®) ან მუპიროცინს (Mupiderm®).

  • ორალური ანტიბიოტიკები:

გამოყენებული ანტიბიოტიკები ექიმის შეხედულებისამებრ, მაგრამ ყველაზე ხშირად ეფუძნება პენიცილინს (კლოქსაცილინი, როგორიცაა ორბენინი®), ამოქსიცილინი და კლავულანის მჟავა (Augmentin®) ან მაკროლიდები (Josacine®).

პერორალური ანტიბიოტიკები ნაჩვენებია განსაკუთრებით შემდეგ შემთხვევებში:

  • ფართო იმპეტიგო, დიფუზური ან აცილებული ადგილობრივი მკურნალობა;
  • ლოკალური ან ზოგადი სერიოზულობის ნიშნების არსებობა (ცხელება, ლიმფური კვანძები, ლიმფანგიტის კვალი (= ეს არის წითელი ტვინი, რომელიც ყველაზე ხშირად აღწევს კიდურს, რაც დაკავშირებულია კანის ინფექციის გავრცელებასთან ლიმფურ სადინარებში) და ა.შ.);
  • მნიშვნელოვანი რისკ-ფაქტორები ახალშობილებსა და ჩვილებში ან სუსტ მოზრდილებში, რომლებიც არიან ალკოჰოლიკით, დიაბეტით დაავადებულნი, იმუნოკომპრომეტირებულნი ან არ რეაგირებენ ადგილობრივ მკურნალობაზე);
  • ლოკაციები, რომელთა მკურნალობა ძნელია ადგილობრივი მოვლის საშუალებით ან გართულებების რისკის ქვეშ, საფენების ქვეშ, ტუჩების ირგვლივ ან თავის კანზე;
  • ადგილობრივი ანტიბიოტიკების მიმართ ალერგიის შემთხვევაში.

დატოვე პასუხი